Klein plezier (12)

Dit is mijn laatste ‘klein plezier’ blog. Twaalf maanden heb ik stilgestaan bij de kleine geluksmomenten. De mooie dingen. Wat goed gaat. Wat me blij maakt. Toen ik hiermee begon, had ik niet kunnen weten dat het dit jaar zo belangrijk zou zijn om hier extra aandacht aan te geven. Terugkijkend was het een pittig jaar. Een jaar waarin ik geleerd heb dat niets in het leven vanzelfsprekend is: relaties, familie, gezondheid, werk, financiële zekerheid, gaan en staan waar je wilt, met wie je wilt en vertrouwen. Vertrouwen in anderen, maar ook in mezelf. Het enige zekere is het onzekere. En daartussen is het leven met vallen en opstaan. Op deze laatste dag van 2020 realiseer ik me ook eens te meer dat wat je aandacht geeft groeit. Dus voor de laatste keer mijn fijne momenten in dit -voor velen- bewogen jaar. Het ga jullie goed en het allerbeste gewenst voor 2021. Carpe Diem.

• 

December: de vooruitgangen die veel van ‘mijn kinderen’ boeken op het lezen en spellen. Een berichtje van een trotse moeder waarin ze aangeeft dat haar dochten weer mooie stappen heeft gemaakt op tekst lezen, 5 maanden nadat we de behandelingen zijn gestopt. Bij spelletje Pim Pam Pet met een leerling ontzettend moeten lachen om mijn antwoord op de vraag: wat zie je op de boerderij beginnend met een ‘F’?: Frank de Boer. Een adventskalender met verschillende soorten thee van een leerling gekregen bij haar laatste behandeling. Het gezicht dat een leerling trekt nadat hij een zuur snoepje op heeft dat tussen de pepernoten zat. Vervolgens er nog één pakken en weer zo’n gezicht trekken. Veel lachen met ‘mijn kinderen’ en energie hiervan krijgen. ‘We all stand together’ van Paul McCarthy. BHV cursusdag met maar één foutje afgerond.

• 

Alle cadeautjes die ik deze maand heb gehad van mijn familie, vriend, BFF en het werk. Kerstkaarten met mooie woorden. Bevroren rijp op de velden. Lunchwandelingetjes. In de armen van mijn lief. Na een week grauw en grijs weer de zon die er op 1e Kerstdag ineens was.

• 

Kerst kunnen vieren met mijn 85-jarige ouders en broertje met inachtneming van de regels. Het lekkere kerstdiner gemaakt door mijn broer die er zelf niet bij kon zijn (mede door diezelfde regels). Het is zoals het is. Tazzy’s grappige neusje dat constant de lucht in gaat. Haar klimcapriolen. Oliebollen die worden gebracht door BFF. Zelf samengestelde borrelplanken. ‘Hold on’ van Wilson Phillips.

Oneindige kerstvakanties

Als kind leken de kerstvakanties oneindig te duren. Gevuld met tradities en rituelen. Vader die de kerstboom regelde. Moeder en dochter zorgden voor de aankleding. Kerststerren. Één rood. Één wit. Kerstkaarten rondbrengen. Enkele gelukkigen kregen ook een kerststukje met hulst en een kaars. Ramen met rode plaklinten in vakken verdelen. Kerstfiguren maken van papier. Wat nepsneeuw uit een spuitbus -zo milieu onvriendelijk, maar daar was toen niemand mee bezig, vooral niet tijdens de Kerst- en je had de figuren op het raam staan. Maria zijn in het jaarlijkse kerstspel (ik verdenk de leerkrachten van typecasting). Op kerstavond om 19.00u naar de kerk om te zingen in het kinderkoor. Later nog naar de nachtmis, die ook altijd eindeloos leek te duren. Kerstliederen, waar ik nu de namen niet meer van weet. Warme worstenbroodjes na de nachtmis. In de sneeuw spelen. Sneeuwde het toen echt vaker? Sneeuwballengevechten. Sleeën van de witte berg in de bossen. Schaatsen op de vijver bij de serviceflat in het dorp. Na één rondje de brui eraan geven vanwege bevroren voeten. Verkleumd naar binnen als de straatlantaarns aan gingen. Warme chocomel met slagroom. Kijken naar kerstfilms. Monopolymarathons met broertje. Nieuw papiergeld maken, omdat de bank -beheert door broertje- wel opvallend vaak uitkeerde. Gourmetten met Kerst. Kilo’s kerstkransjes. Racebaan met twee autootjes, dus altijd was er wel iemand die toe keek hoe de auto’s uit de bocht vlogen. Met vader naar de slijter om drank in te slaan voor oud en nieuw. Chocomel en fanta voor de kinderen, wijn en bier voor de volwassenen. Tegen twaalven op oudjaarsavond uit bed gehaald worden om het vuurwerk te kijken. Sterretjes aansteken binnen. Gewaagd. Nostalgie. Lang vervlogen tijden…

Klein plezier (11)

Je kent ze vast wel, spreuken als ‘If life gives you lemons, make lemonade’ of ‘you can’t control the storm but you can learn how to dance in the rain’. Allemaal leuk en aardig, maar ik houd niet zo van citroenen en er is eerder sprake van een orkaan met aardverschuivingen dan een storm. Toch kom ik ook dit alles weer te boven. Luctor et emergo (voor degene wiens Latijn wat roestig is: ik worstel en kom boven). Hoe ik dat weet? Door ervaring, doorzettingsvermogen en veerkracht. De pijn en het verdiet gaan voorbij. Net als mooie en fijne momenten. Deze probeer ik echter wel meer aandacht te geven om niet kopje onder te gaan in de woelige baren.

November: verrassinkje van mijn partner in de vorm van Halloweensnoepjes. Mega zoet, maar lief van hem. Zonsopgang met lichtstralen door mistflarden en tussen de bomen van de Chaamse bossen. Oude fotoboeken van mooie reizen weer eens bekeken. Wandelen langs het kanaal en door natuurgebieden. Sloffen door de gekleurde bladeren. Onverwachte warme, zonnige zaterdag zonder jas buiten. Nog een dag getoerd met de motor en op een bankje bij slot Loevenstein genoten van zelfmeegenomen blikjes drinken (je moet iets als alles dicht is). Mistdruppeltjes op spinnenwebben. De Donald Duck als cadeau abonnement.

• 

Lichtbundels van de zon die door een gat in het wolkendek op de snelweg vallen, net waar ik rijd. Ochtendrood. Avondgeel. Lief kaartje met een zakje pepernoten (met opvallende smaken als zure matjes en appeltaart) van een vertrekkende collega. De 85ste verjaardag van mijn moeder in een klein gezelschap, maar met extra aandacht voor elkaar, kunnen vieren. Lekker knus op de bank met de liefde van mijn leven films kijken. Ontbijt van Tuinhuis culinair.

• 

Klein plezier (10)

Wat zou jij doen als het leven je in korte tijd flinke uitdagingen biedt op het gebied van je relatie, familie, omgeving, eigen gezondheid en werk? Allemaal zaken waar je geen controle over hebt. Hoogstens hoe je er zelf op reageert en mee om gaat.

Om dan stil te staan bij de kleine, positieve, leuke en mooie momenten is een uitdaging op zich. Gelukkig heb ik er de afgelopen maand nog meerdere gehad die ik ook koester.

Oktober: wandelen in de natuur als zij op haar mooist is, in alle kleurenpracht. Sloffen door de bladeren. Paddenstoelen fotograferen. De aardegeur die er hangt. Dat twee leerlingen die ik behandel mee hebben gedaan aan een wedstrijd voor de week van de dyslexie. Ze hebben zelf elk een uitvinding bedacht en gemaakt. Zo geweldig. Lieve kaartjes en appjes met steunende woorden. Een leuk cadeau van een vriendin.

Kattenfilmpjes. Negatieve corona testuitslag. Geen afwijkingen bij mijn nieren en blaas op de echo. Minder aandacht voor mijn telefoon, meer aandacht voor het belangrijkste in mijn leven. Samen met mijn lief brownies en croissantjes gemaakt. In de herfstvakantie afwisseling tussen paar uurtjes werken en rust/wandelen. Oppepper van de directie van mijn werk. Lief kaartje van (opnieuw) een vertrekkende collega.

Al die lieve felicitaties voor mijn verjaardag. Leuke cadeautjes van vriendlief. Thuisdiner van Tuinhuis Culinair. Gebak van Walter van Erven. Genieten.

Klein plezier (9)

September: nazomerdagen. De zon op mijn gezicht. Op het balkon een boek lezen. Buiten lunchen. Ordinairy World van Duran Duran. Heet water met een scheut vitamine C (want de ‘r’ zit in de maand) in de vorm van Chateau Beaufort en een schepje Cider Spices voor een kruidige smaak. Jammie. Tazzy die zelf uit haar hok klimt in mijn handen. Could it be Magic van Donna Summer (als je door het gehijg/gekreun heen kan luisteren vind ik het een vrolijkmakend nummer). 55 euro opgehaald met mijn digitale collectebus voor KWF. Achterop de quad toeren door het Brabantse polderlandschap. Midden in de week chocolademousse als toetje. Doodshoofdaapje op de foto gezet. Wandelingetje met vriendlief. Grote zonnebloem. Spontaan perfect achteruit ingeparkeerd….voor iemands oprit. Oeps. Sign you’re name van Terence Trent Darby. DVD seizoen 5 van Outlander (hello, Jamie Fraser) samen romantisch op de bank in een week gekeken. Kan niet wachten op seizoen 6.

• 

Verkleuren van de bladeren van de bomen. Mooi om te horen hoe een leerling tot bloei kan komen op de juiste school. De muziek van Abba met de stereo op 10. Heerlijk dagje Zeeland: zon, wandelen, zee, strand, lekker eten en drinken, maar vooral samen er even uit. Uiteten met broers en vriendlief en ouderwets weer eens tot tranen toe gelachen. Een ontzettend lief kaartje en een armbandje van een vertrekkende collega gekregen.

• 

Dankbaarheid voor mijn vriend, familie en vrienden. Ook al kunnen ze me niet altijd helpen, ik ben blij dat ze er zijn. Regenboog zonder regen. Kaarsjes en sfeerhaard aan en het samen gezellig maken als het buiten stormt. De groei in zelfvertrouwen bij een leerling die ik begeleid. Zelf zegt hij dat dat door mij komt, maar we weten natuurlijk allemaal dat hij dat helemaal zelf heeft gedaan. Zo mooi.

• 

Klein plezier (8)

Augustus: vintage -betere benaming voor ‘oud’ waardoor ik me toch nog jong voel- films kijken zoals Ghostbusters en Look who’s talking. Chocolade cappuccino drinken op balkon. Pimpelmeesje op balkonrand. Het ‘geluk’ volgen. Tien dagen vakantieplezier in Luxemburg. Met de hitte achterop de quad naar het terras van Bosch en Duin en in de schaduw een koel drankje pakken. Daar  vrienden langs zien komen en even kort een babbeltje maken. Onder onze ventilator in huis tijdschriften uit kunnen lezen. Nog een week alleen vrij. Balans vinden tussen huishouden doen en ontspanning hebben. Boek ‘Het Schaduwspel’ van Simone van der Vlugt eindelijk gelezen; na twee jaar stof happen in de kast. Mooi boek. Onder het afdak bij Meneer van Eijck lunchen met een vriendin. Veel in de buitenlucht geweest. Uiteten bij de Postelse Hoeve. Weer meer boeken gaan lezen -als kind beleefde ik allerlei avonturen in de veilige bubbel van mijn slaapkamer – en zo tot rust komen. Pistoletje saté. Einde aan de hittegolf. Vriendin kunnen helpen met meer inzicht in hoogsensiviteit (HSP). Voor het eerst in mijn werkende leven na een zomervakantie eens niet meteen vol gas gegeven. Rustig gestart: wat later beginnen en wat eerder naar huis. Avondwandeling. Eetbare souveniers uit Denemarken gekregen van mijn BFF. Mediteren/mindfullnes meer geïntegreerd in mijn dagelijks leven. Nog steeds in een flow komen van schrijven. Mooie woorden die me raken. Koolmees die ons huis via balkondeur binnen vliegt… en net zo snel er weer uit via dezelfde weg. Digitaal collecteren voor KWF om een bijdrage te leveren aan onderzoek en behandeling. Juist in deze tijd. Vanwege milde klachten coronatest gedaan en gelukkig een negatieve uitslag gekregen. Meteen Rob een knuffel gegeven. Weer ‘mijn kinderen’ zien en samen werken.

Waanzinnig Nederland

Wat is er gebeurd met de inwoners van dit mooie, vrije en diverse land? Hebben aliens bezit van ze genomen? Zijn ze bezeten door de duivel? Wat drijft ze tot deze waanzin?

In maart ging Nederland in ‘intelligente lockdown’. Samen stonden we sterk tegen een onzichtbare en onbekende vijand die snel duizenden slachtoffers maakte. Menig Spanjaard en Italiaan zal toen met een jaloerse blik naar ons land hebben gekeken. Hier kon je gewoon de straat op zonder aangehouden te worden en zelfs winkelen. Er werden allerlei initatieven bedacht om contact met elkaar te houden, te kunnen werken of producten te verkopen. Waanzinnig toch?

Eind april/begin mei kwamen er versoepelingen die werden voortgezet in juni en juli. Je zou denken dat mensen daar blij mee zouden zijn, maar nee hoor de Nederlander laat zich niet de wet voorschrijven. De actiegroep ‘viruswaanzin’ ontstaat. We hebben het recht op het opzetten van actiegroepen, vrijheid van meningsuiting, demonstreren etc. Opvallend hoe snel er altijd over rechten wordt gesproken. Waar blijven de plichten? Waanzin.

Sinds minister de Jonge zijn entree heeft gemaakt, volg ik de persconferenties niet meer. Wat gebruikt die man veel woorden om zijn punt duidelijk te maken. Kunnen ze niet een powerpoint gebruiken om hun verhaal in Jip en Janneke taal visueel te ondersteunen? De directe medische crisis is inmiddels overgegaan in maatregelen die moeten zorgen voor gedragsveranderingen. Dit is het terrein van de psycholoog en niet van de medisch specialist. Zou het dan niet verstandig zijn om adviezen aan deze beroepsgroep te vragen? Marieke, je ideeën zijn waanzinnig.

Half juli neemt het aantal besmettingen toe. Net als de weerstand tegen de maatregelen. De club ‘viruswaarheid (was dat eerst niet ‘viruswaanzin’?) spant een kort geding aan tegen de mondkapjesplicht, laat hun demonstratie op rellen uitlopen en valt ministers lastig. Jongeren zetten elkaar aan tot rellen. Waarom? Wat is het nut? Leidt dit tot minder besmettingen? Gaat er hiermee meer geld naar de zorg? Als ik zou oproepen om in de gracht te springen, zouden ze dat dan ook doen? Ik moet denken aan een eerdere toespraak van Willem-Alexander waarin hij het had over ‘omgaan met tegenslagen’. Geloof niet dat dit over is gekomen. Bezeten door de duivel of in bezit genomen door aliens? Whatever. Waanzin is het.

 

 

 

Vakantieplezier

Tien dagen met de tent naar Luxemburg.

Uiteten Beim Sheila -ik vind het nog steeds klinken als een plek waar lichtekooien werken, maar het is toch echt een restaurant- waar ik alleen al voor hun chocolademousse heen zou gaan. Drie Torenvalkjes zien rondvliegen op de camping en boven aangrenzende bos. Drie ‘wandelroutes voor watjes’ gelopen: Binsfeld 9 km, Schimpach 8 km en Tadler 5 km. Een buizerd kunnen bewonderen vanaf onze kampeerplek. BBQ’en. Liefmans met ijs.

Lekkerste ijs van de wereld: Fred’s. Dankbare Nederlandse fietser (gezegd dat hij maar een plekje uit moest zoeken, stroom/drinken met hem gedeeld en ’s avonds nog een gezellig gesprek). Prachtige Luxemburgse natuur. Veel vlinders. Rij zonnenbloemen langs een deel van wandelpad. Na wandelen koud blikje IJsthee.

Grote, zoete kersen. Boeken kunnen lezen. Tijdens wandelroute Schimpach in de schaduw van wat bomen een bewoner treffen die zijn twee jarige Main Coon uit laat. Interessant gesprek gevoerd met hem.

Ontbijt met croissantje in de buitenlucht. Ondanks de benauwdheid van een mondkapje niet flauwgevallen. Paar keer goed kunnen slapen voordat ik tent uitdrijf.

Chocolade Eclairs. Ballonnenkunst bij overdekte winkelcentrum La Belle Etoile. Bijzonde lampenkap in boekhandel. Airco in de auto. Slapende dorpjes met pastelkleurige huizen (tip voor die dame uit Den Helder) langs smalle weggetjes.

Het glooiende landschap met goudgele en groene lappendeken. Amarettolikeur in de avond. Goed zichtbare sterrenhemel. De vele krekels. Rode Wouw en een vos gezien en kunnen fotograferen. Wasbak met koud water voor de voetjes: enige verkoeling. Auto die de stijle wegen aankan. Prachtige uitzichten. Hazelworm. Gekwetter van zwaluwen. Vreemdgenoeg rustgevend. Anderhalf uur rijden om bij vrienden op een camping in Duitsland langs te gaan (terwijl we in Nederland nog geen half uur van elkaar vandaan wonen). Geen TV. Met de schaduw op camping mee gaan. Enkele afkoelende buien op onze laatste avond.

Een grote sprinkhaan die onze tent invliegt en op Rob z’n knie landt. Samen kunnen lachen om kleine dingen. Zelfs om het feit dat onze buurman op de camping ons niet mag. Gênant grappig.

Klein plezier (7)

Na het mijmeren over lang vervlogen zomervakanties in eigen land, ben ik weer terug in het heden. Nieuwe herinneringen maken in de vorm van mooie, vrolijke en gezellige kleine momenten van plezier. Wat was jouw geluksmomentje deze maand?

Juli: rustgevend getik van regen op het autodak. Drie antracietkleurige Toyota Auris auto’s achter elkaar (in de straten van) Rijen.

Avondwandeling in de zon -na flinke regenbuien- en een regenboog zien. Aardbeien smoothie met chocolade Baileys. Doodshoofdaapje met jong bij de Oliemeulen gezien terwijl Rob kronkelende en krioelende beestje koopt voor Tazzy.  Wegdromen bij ‘Das House am See’ van Peter Fox. Met vriendin eindelijk weer op het terras kunnen lunchen van één van mijn favoriete restaurants: Tuinhuis Culinair. Boodschappen doen in een vrijwel lege supermarkt en even geen rekening hoeven houden met afstanden en mensenmassa’s. Toeren op quad en onderweg koffie (lees: voor mij cappuccino decafé) met bonbons op een terras. Op de fiets naar het werk kunnen. Getrakteerd worden op aardbeien met slagroom door een collega. Bemoedigende en steunende appjes krijgen.

Samen met Rob het wandelen in het weekend weer opgepakt. Überhaupt het samen zijn met hem; zelfs als ieder van ons in een eigen tijdschrift verdiept is en in een andere bank zit, toch dicht bij elkaar. Voor het eerst ooit een Irish Coffee voor Rob gemaakt. Pakkende tekst onder de mini Bossche Bol die ik bij mijn ouders kreeg: geef meer aandacht aan een goede relatie.

Klein cadeautje gehad van collega die met zwangerschapsverlof is gegaan. It’s a sin van The Pet Shop Boys meeblèren in de auto. Bon Bon Bloc Praliné. Genieten van het laatste theezakje van mijn lievelingsthee. Een lieve kaart en Orchideeën van een leerling, omdat we gaan stoppen met de dyslexiebehandelingen. Hartverwarmend gebaar. Uiteten om de zomervakantie in te luiden. Vooruitzicht van vakantie. Helemaal dit jaar. ‘Summertime’ van DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince; mijn ultieme zomerhit.

Zomervakanties in eigen land

Zon, zee, strand. Vakantie in eigen land. Als kind strekte de zomervakantie zich als een onbezorgde, eindeloze bron van vrijheid voor me uit. De witte Kip caravan -met oranje banen- achter de auto. Drie kids op de achterbank met draagbare cassetterecorder voor afleiding. Vader reed, moeder zorgde voor dropjes en pakjes Tjolk. Halverwege de route de benen strekken en worstenbroodjes eten.

Met volgeladen bolderkar naar het strand. Ondertussen bramen en oranje besjes plukken. Zo’n 1600 meter lopen inclusief ellenlange, stenen trap naar beneden (dus ook weer naar boven). Duidelijk herkenbaar oranje windscherm. Gele regenjasjes. Met eigen pan naar het frietkot op de camping. Door vader gevangen vis op toastjes. Plekbroodjes (Zeeuwse Bolussen) of eierkoeken als lunch. Voetbalwedstrijden tussen de twee concurrerende campings van Vrouwenpolder. Waterspelletjes met zeep en oranje zeil. Ringsteken met kruiwagen in plaats van Zeeuwse knol.  Vriendschappen sluiten die nu nog bestaan. Een tweede familie met heel veel opa’s en oma’s. Erwtensoep en dropjes (niet tegelijk) van ‘ome’ Piet. Verstandelijk beperkte Sjef die dagelijks langsfietste en genoot als je riep: Grote vriend!

Met veerboot van Vlissingen naar Breskens. Visafslag bezoeken. Wat op de grond viel, mocht je meenemen (‘nee, ik pak die kronkelende paling niet op’). Naar dierenpark en natuurgebied ‘Het Zwin’ in België. Brugge. Beestjes kijken in de Zoo van Antwerpen. Op zondagochtend naar katholieke kerk in een schuur. Na afloop collectegeld tellen. Wandelen langs de boten in de haven van Veere. Op de tank klimmen in Westkapelle. Mega zoute friet bij de Veerse Dam. Fietsend naar beneden van de Veerse Dam. Op de houten glijbaan bij restaurant Duinoord; wachtend op het eten. Speelgoedwinkel in Middelburg als oppas.

Gehaaide boer Jo en vrouw Mina, eigenaren van de uitspanning. Gemini ijs eten (Hemmini aldus boer Jo). Snoepsmileys en halve maantjes voor 10 cent. Alcohol voor volwassenen (volgens Mina: hoe ouder de rode wijn, hoe beter). Computerspelletjes spelen, flipperen, poolen, gokkasten bewonderen; van een afstand wantrouwend gadegeslagen door boer Jo of Mina (soms terecht).  Na het avondeten samenscholing van jongeren voor de friettent. Eerste zoen. Vakantieflings. Warme zomeravonden. Koude zomeravonden zijn verdrongen. Zon, zee, strand dat was vakantie in eigen land.