Klein plezier (10)

Wat zou jij doen als het leven je in korte tijd flinke uitdagingen biedt op het gebied van je relatie, familie, omgeving, eigen gezondheid en werk? Allemaal zaken waar je geen controle over hebt. Hoogstens hoe je er zelf op reageert en mee om gaat.

Om dan stil te staan bij de kleine, positieve, leuke en mooie momenten is een uitdaging op zich. Gelukkig heb ik er de afgelopen maand nog meerdere gehad die ik ook koester.

Oktober: wandelen in de natuur als zij op haar mooist is, in alle kleurenpracht. Sloffen door de bladeren. Paddenstoelen fotograferen. De aardegeur die er hangt. Dat twee leerlingen die ik behandel mee hebben gedaan aan een wedstrijd voor de week van de dyslexie. Ze hebben zelf elk een uitvinding bedacht en gemaakt. Zo geweldig. Lieve kaartjes en appjes met steunende woorden. Een leuk cadeau van een vriendin.

Kattenfilmpjes. Negatieve corona testuitslag. Geen afwijkingen bij mijn nieren en blaas op de echo. Minder aandacht voor mijn telefoon, meer aandacht voor het belangrijkste in mijn leven. Samen met mijn lief brownies en croissantjes gemaakt. In de herfstvakantie afwisseling tussen paar uurtjes werken en rust/wandelen. Oppepper van de directie van mijn werk. Lief kaartje van (opnieuw) een vertrekkende collega.

Al die lieve felicitaties voor mijn verjaardag. Leuke cadeautjes van vriendlief. Thuisdiner van Tuinhuis Culinair. Gebak van Walter van Erven. Genieten.

Klein plezier (9)

September: nazomerdagen. De zon op mijn gezicht. Op het balkon een boek lezen. Buiten lunchen. Ordinairy World van Duran Duran. Heet water met een scheut vitamine C (want de ‘r’ zit in de maand) in de vorm van Chateau Beaufort en een schepje Cider Spices voor een kruidige smaak. Jammie. Tazzy die zelf uit haar hok klimt in mijn handen. Could it be Magic van Donna Summer (als je door het gehijg/gekreun heen kan luisteren vind ik het een vrolijkmakend nummer). 55 euro opgehaald met mijn digitale collectebus voor KWF. Achterop de quad toeren door het Brabantse polderlandschap. Midden in de week chocolademousse als toetje. Doodshoofdaapje op de foto gezet. Wandelingetje met vriendlief. Grote zonnebloem. Spontaan perfect achteruit ingeparkeerd….voor iemands oprit. Oeps. Sign you’re name van Terence Trent Darby. DVD seizoen 5 van Outlander (hello, Jamie Fraser) samen romantisch op de bank in een week gekeken. Kan niet wachten op seizoen 6.

• 

Verkleuren van de bladeren van de bomen. Mooi om te horen hoe een leerling tot bloei kan komen op de juiste school. De muziek van Abba met de stereo op 10. Heerlijk dagje Zeeland: zon, wandelen, zee, strand, lekker eten en drinken, maar vooral samen er even uit. Uiteten met broers en vriendlief en ouderwets weer eens tot tranen toe gelachen. Een ontzettend lief kaartje en een armbandje van een vertrekkende collega gekregen.

• 

Dankbaarheid voor mijn vriend, familie en vrienden. Ook al kunnen ze me niet altijd helpen, ik ben blij dat ze er zijn. Regenboog zonder regen. Kaarsjes en sfeerhaard aan en het samen gezellig maken als het buiten stormt. De groei in zelfvertrouwen bij een leerling die ik begeleid. Zelf zegt hij dat dat door mij komt, maar we weten natuurlijk allemaal dat hij dat helemaal zelf heeft gedaan. Zo mooi.

• 

Klein plezier (8)

Augustus: vintage -betere benaming voor ‘oud’ waardoor ik me toch nog jong voel- films kijken zoals Ghostbusters en Look who’s talking. Chocolade cappuccino drinken op balkon. Pimpelmeesje op balkonrand. Het ‘geluk’ volgen. Tien dagen vakantieplezier in Luxemburg. Met de hitte achterop de quad naar het terras van Bosch en Duin en in de schaduw een koel drankje pakken. Daar  vrienden langs zien komen en even kort een babbeltje maken. Onder onze ventilator in huis tijdschriften uit kunnen lezen. Nog een week alleen vrij. Balans vinden tussen huishouden doen en ontspanning hebben. Boek ‘Het Schaduwspel’ van Simone van der Vlugt eindelijk gelezen; na twee jaar stof happen in de kast. Mooi boek. Onder het afdak bij Meneer van Eijck lunchen met een vriendin. Veel in de buitenlucht geweest. Uiteten bij de Postelse Hoeve. Weer meer boeken gaan lezen -als kind beleefde ik allerlei avonturen in de veilige bubbel van mijn slaapkamer – en zo tot rust komen. Pistoletje saté. Einde aan de hittegolf. Vriendin kunnen helpen met meer inzicht in hoogsensiviteit (HSP). Voor het eerst in mijn werkende leven na een zomervakantie eens niet meteen vol gas gegeven. Rustig gestart: wat later beginnen en wat eerder naar huis. Avondwandeling. Eetbare souveniers uit Denemarken gekregen van mijn BFF. Mediteren/mindfullnes meer geïntegreerd in mijn dagelijks leven. Nog steeds in een flow komen van schrijven. Mooie woorden die me raken. Koolmees die ons huis via balkondeur binnen vliegt… en net zo snel er weer uit via dezelfde weg. Digitaal collecteren voor KWF om een bijdrage te leveren aan onderzoek en behandeling. Juist in deze tijd. Vanwege milde klachten coronatest gedaan en gelukkig een negatieve uitslag gekregen. Meteen Rob een knuffel gegeven. Weer ‘mijn kinderen’ zien en samen werken.

Waanzinnig Nederland

Wat is er gebeurd met de inwoners van dit mooie, vrije en diverse land? Hebben aliens bezit van ze genomen? Zijn ze bezeten door de duivel? Wat drijft ze tot deze waanzin?

In maart ging Nederland in ‘intelligente lockdown’. Samen stonden we sterk tegen een onzichtbare en onbekende vijand die snel duizenden slachtoffers maakte. Menig Spanjaard en Italiaan zal toen met een jaloerse blik naar ons land hebben gekeken. Hier kon je gewoon de straat op zonder aangehouden te worden en zelfs winkelen. Er werden allerlei initatieven bedacht om contact met elkaar te houden, te kunnen werken of producten te verkopen. Waanzinnig toch?

Eind april/begin mei kwamen er versoepelingen die werden voortgezet in juni en juli. Je zou denken dat mensen daar blij mee zouden zijn, maar nee hoor de Nederlander laat zich niet de wet voorschrijven. De actiegroep ‘viruswaanzin’ ontstaat. We hebben het recht op het opzetten van actiegroepen, vrijheid van meningsuiting, demonstreren etc. Opvallend hoe snel er altijd over rechten wordt gesproken. Waar blijven de plichten? Waanzin.

Sinds minister de Jonge zijn entree heeft gemaakt, volg ik de persconferenties niet meer. Wat gebruikt die man veel woorden om zijn punt duidelijk te maken. Kunnen ze niet een powerpoint gebruiken om hun verhaal in Jip en Janneke taal visueel te ondersteunen? De directe medische crisis is inmiddels overgegaan in maatregelen die moeten zorgen voor gedragsveranderingen. Dit is het terrein van de psycholoog en niet van de medisch specialist. Zou het dan niet verstandig zijn om adviezen aan deze beroepsgroep te vragen? Marieke, je ideeën zijn waanzinnig.

Half juli neemt het aantal besmettingen toe. Net als de weerstand tegen de maatregelen. De club ‘viruswaarheid (was dat eerst niet ‘viruswaanzin’?) spant een kort geding aan tegen de mondkapjesplicht, laat hun demonstratie op rellen uitlopen en valt ministers lastig. Jongeren zetten elkaar aan tot rellen. Waarom? Wat is het nut? Leidt dit tot minder besmettingen? Gaat er hiermee meer geld naar de zorg? Als ik zou oproepen om in de gracht te springen, zouden ze dat dan ook doen? Ik moet denken aan een eerdere toespraak van Willem-Alexander waarin hij het had over ‘omgaan met tegenslagen’. Geloof niet dat dit over is gekomen. Bezeten door de duivel of in bezit genomen door aliens? Whatever. Waanzin is het.

 

 

 

Vakantieplezier

Tien dagen met de tent naar Luxemburg.

Uiteten Beim Sheila -ik vind het nog steeds klinken als een plek waar lichtekooien werken, maar het is toch echt een restaurant- waar ik alleen al voor hun chocolademousse heen zou gaan. Drie Torenvalkjes zien rondvliegen op de camping en boven aangrenzende bos. Drie ‘wandelroutes voor watjes’ gelopen: Binsfeld 9 km, Schimpach 8 km en Tadler 5 km. Een buizerd kunnen bewonderen vanaf onze kampeerplek. BBQ’en. Liefmans met ijs.

Lekkerste ijs van de wereld: Fred’s. Dankbare Nederlandse fietser (gezegd dat hij maar een plekje uit moest zoeken, stroom/drinken met hem gedeeld en ’s avonds nog een gezellig gesprek). Prachtige Luxemburgse natuur. Veel vlinders. Rij zonnenbloemen langs een deel van wandelpad. Na wandelen koud blikje IJsthee.

Grote, zoete kersen. Boeken kunnen lezen. Tijdens wandelroute Schimpach in de schaduw van wat bomen een bewoner treffen die zijn twee jarige Main Coon uit laat. Interessant gesprek gevoerd met hem.

Ontbijt met croissantje in de buitenlucht. Ondanks de benauwdheid van een mondkapje niet flauwgevallen. Paar keer goed kunnen slapen voordat ik tent uitdrijf.

Chocolade Eclairs. Ballonnenkunst bij overdekte winkelcentrum La Belle Etoile. Bijzonde lampenkap in boekhandel. Airco in de auto. Slapende dorpjes met pastelkleurige huizen (tip voor die dame uit Den Helder) langs smalle weggetjes.

Het glooiende landschap met goudgele en groene lappendeken. Amarettolikeur in de avond. Goed zichtbare sterrenhemel. De vele krekels. Rode Wouw en een vos gezien en kunnen fotograferen. Wasbak met koud water voor de voetjes: enige verkoeling. Auto die de stijle wegen aankan. Prachtige uitzichten. Hazelworm. Gekwetter van zwaluwen. Vreemdgenoeg rustgevend. Anderhalf uur rijden om bij vrienden op een camping in Duitsland langs te gaan (terwijl we in Nederland nog geen half uur van elkaar vandaan wonen). Geen TV. Met de schaduw op camping mee gaan. Enkele afkoelende buien op onze laatste avond.

Een grote sprinkhaan die onze tent invliegt en op Rob z’n knie landt. Samen kunnen lachen om kleine dingen. Zelfs om het feit dat onze buurman op de camping ons niet mag. Gênant grappig.

Klein plezier (7)

Na het mijmeren over lang vervlogen zomervakanties in eigen land, ben ik weer terug in het heden. Nieuwe herinneringen maken in de vorm van mooie, vrolijke en gezellige kleine momenten van plezier. Wat was jouw geluksmomentje deze maand?

Juli: rustgevend getik van regen op het autodak. Drie antracietkleurige Toyota Auris auto’s achter elkaar (in de straten van) Rijen.

Avondwandeling in de zon -na flinke regenbuien- en een regenboog zien. Aardbeien smoothie met chocolade Baileys. Doodshoofdaapje met jong bij de Oliemeulen gezien terwijl Rob kronkelende en krioelende beestje koopt voor Tazzy.  Wegdromen bij ‘Das House am See’ van Peter Fox. Met vriendin eindelijk weer op het terras kunnen lunchen van één van mijn favoriete restaurants: Tuinhuis Culinair. Boodschappen doen in een vrijwel lege supermarkt en even geen rekening hoeven houden met afstanden en mensenmassa’s. Toeren op quad en onderweg koffie (lees: voor mij cappuccino decafé) met bonbons op een terras. Op de fiets naar het werk kunnen. Getrakteerd worden op aardbeien met slagroom door een collega. Bemoedigende en steunende appjes krijgen.

Samen met Rob het wandelen in het weekend weer opgepakt. Überhaupt het samen zijn met hem; zelfs als ieder van ons in een eigen tijdschrift verdiept is en in een andere bank zit, toch dicht bij elkaar. Voor het eerst ooit een Irish Coffee voor Rob gemaakt. Pakkende tekst onder de mini Bossche Bol die ik bij mijn ouders kreeg: geef meer aandacht aan een goede relatie.

Klein cadeautje gehad van collega die met zwangerschapsverlof is gegaan. It’s a sin van The Pet Shop Boys meeblèren in de auto. Bon Bon Bloc Praliné. Genieten van het laatste theezakje van mijn lievelingsthee. Een lieve kaart en Orchideeën van een leerling, omdat we gaan stoppen met de dyslexiebehandelingen. Hartverwarmend gebaar. Uiteten om de zomervakantie in te luiden. Vooruitzicht van vakantie. Helemaal dit jaar. ‘Summertime’ van DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince; mijn ultieme zomerhit.

Zomervakanties in eigen land

Zon, zee, strand. Vakantie in eigen land. Als kind strekte de zomervakantie zich als een onbezorgde, eindeloze bron van vrijheid voor me uit. De witte Kip caravan -met oranje banen- achter de auto. Drie kids op de achterbank met draagbare cassetterecorder voor afleiding. Vader reed, moeder zorgde voor dropjes en pakjes Tjolk. Halverwege de route de benen strekken en worstenbroodjes eten.

Met volgeladen bolderkar naar het strand. Ondertussen bramen en oranje besjes plukken. Zo’n 1600 meter lopen inclusief ellenlange, stenen trap naar beneden (dus ook weer naar boven). Duidelijk herkenbaar oranje windscherm. Gele regenjasjes. Met eigen pan naar het frietkot op de camping. Door vader gevangen vis op toastjes. Plekbroodjes (Zeeuwse Bolussen) of eierkoeken als lunch. Voetbalwedstrijden tussen de twee concurrerende campings van Vrouwenpolder. Waterspelletjes met zeep en oranje zeil. Ringsteken met kruiwagen in plaats van Zeeuwse knol.  Vriendschappen sluiten die nu nog bestaan. Een tweede familie met heel veel opa’s en oma’s. Erwtensoep en dropjes (niet tegelijk) van ‘ome’ Piet. Verstandelijk beperkte Sjef die dagelijks langsfietste en genoot als je riep: Grote vriend!

Met veerboot van Vlissingen naar Breskens. Visafslag bezoeken. Wat op de grond viel, mocht je meenemen (‘nee, ik pak die kronkelende paling niet op’). Naar dierenpark en natuurgebied ‘Het Zwin’ in België. Brugge. Beestjes kijken in de Zoo van Antwerpen. Op zondagochtend naar katholieke kerk in een schuur. Na afloop collectegeld tellen. Wandelen langs de boten in de haven van Veere. Op de tank klimmen in Westkapelle. Mega zoute friet bij de Veerse Dam. Fietsend naar beneden van de Veerse Dam. Op de houten glijbaan bij restaurant Duinoord; wachtend op het eten. Speelgoedwinkel in Middelburg als oppas.

Gehaaide boer Jo en vrouw Mina, eigenaren van de uitspanning. Gemini ijs eten (Hemmini aldus boer Jo). Snoepsmileys en halve maantjes voor 10 cent. Alcohol voor volwassenen (volgens Mina: hoe ouder de rode wijn, hoe beter). Computerspelletjes spelen, flipperen, poolen, gokkasten bewonderen; van een afstand wantrouwend gadegeslagen door boer Jo of Mina (soms terecht).  Na het avondeten samenscholing van jongeren voor de friettent. Eerste zoen. Vakantieflings. Warme zomeravonden. Koude zomeravonden zijn verdrongen. Zon, zee, strand dat was vakantie in eigen land.

Klein plezier (6)

Ondanks dat we steeds meer mogen, lijkt dit niet echt te leiden tot meer vrolijkheid. Ik schrik ervan hoe mensen op Facebook bij nieuwsberichten reageren. Volkomen vreemden wensen elkaar het ergste toe. Ze kunnen weinig meer van elkaar hebben. Geen respect. Geen begrip. Weg vriendelijkheid en behulpzaamheid. Wat er toe doet is het ‘ego’.  In deze explosie van negativiteit, niet functioneel geklaag, rellen en plunderingen -kan iemand mij uitleggen hoe dit ons allemaal verder helpt?-probeer ik me te blijven richten op positieve dingen, vrolijkheid, wat wel mogelijk is, het mooie en het goede in de mens; ongeacht ethniciteit, geslacht en seksuele voorkeur. We doen er allemaal toe.

Juni: met de zwaluwen komt de zomer. Nog enkele prachtige oude foto’s bij mijn ouders ontdekt. Via het Brabants Historisch Informatie Centrum meer informatie ontvangen over de toedracht van het overlijden van het broertje van de moeder van mijn vader (kan je het nog volgen?) Gedicht op een ophaalbrug kunnen lezen tijdens het wachten. Grapje van mijn 85- jarige vader via de app over Halsema en Grapperhaus die ‘elkaar in de haren vliegen’ terwijl Grapperhaus kaal is. Zelfgemaakte aardbeiensmoothie. Chocolade muffins met witte chocoladesaus. Telefonisch bedankje van de 96-jarige nicht van mijn moeder voor haar verjaardagskaart met foto van zichzelf. Deze heeft ze in een fotoalbum geplakt. Goed gesprek met een vriendin en meer zelfinzicht gekregen. Op meer scholen weer welkom. De geur van pas gemaaid gras. Bundels zonnestralen door de bomen die landen op de vochtige aarde. Bloed geven zonder duizelig te worden. Pakkende tekst van Loesje: zorgen moet je doen, niet maken. Alternatieve traditionele High tea met bijna alle Graspopdames.

Amarenenijs. Met ons ‘Familie Knots’ gezin vaderdag kunnen vieren. Contractverlenging op het werk. Chocolade milkshake. Doosje Merci van een leerling als dank voor mijn hulp bij zijn dyslexie. ‘Zoutelande’ van Bløf en ‘Save a prayer’ van Duran Duran meeblèren. De nieuwe Karin Slaughter en Nicci French lezen. Old skool computermateriaal vinden. Spontane bezoekjes aan vrienden. Voor het eerst achterop de quad gezeten. Een vlinder die tijdens het wandelen rust vindt op mijn schouder.

Boekrecensie ‘Verzwegen’ van Karin Slaughter, verschijnt 9 juni.

De Queen of crime heeft het weer voor elkaar: Karin Slaughter heeft met ‘Verzwegen’ (Engelse titel: The Silent Wife) opnieuw een pageturner afgeleverd. Met haar directe, vlotte schrijfstijl trekt ze je meteen het verhaal in.

Een lockdown in de gevangenis van het Amerikaanse Atlanta leidt tot de dood van een gevangene. Sara Linton en Will Trent onderzoeken de zaak. Een onverwachte wending zorgt ervoor dat het onderzoek naar de aanval op een studente in Grand County -8 jaar eerder- wordt heropend. De dader is veroordeeld, maar er worden nog steeds vrouwen op dezelfde wijze aangevallen. Iemand – zich schuilhoudend in de schaduw- aast op het volgende slachtoffer. Sara en Will duiken in het verleden. Het is een race tegen de klok. Kunnen zij -terwijl hun relatie onder spanning staat- ervoor zorgen dat het stilzwijgen doorbroken wordt en daarmee het volgende slachtoffer voorkomen?

Al 20 jaar schrijft Karin Slaughter psychologische thrillers die je in één adem uitleest. Ook haar nieuwste boek Verzwegen blijft boeien tot de laatste bladzijde. Heden en verleden wisselen elkaar af met telkens een nieuw (onverwacht) stukje om de puzzel compleet te kunnen maken.

Slaughter doet haar achternaam eer aan door de soms gruwelijke beschrijvingen, die de rillingen over je rug laten lopen. Daar moet je van houden. Mij intrigeert vooral hoe ze er toe komt om het zo te beschrijven. Zoals het is. Direct. Inclusief details die in eerste instantie niets lijken te betekenen. Het boek zit hierdoor goed in elkaar. Ze verplaatst zich volledig in haar personages.

De hoofdpersonen Sara en Will ontwikkelen zich elk boek verder. Net als hun relatie. Mocht je echter nog nooit een boek van Karin Slaughter hebben gelezen dan kun je gewoon beginnen met dit boek. Ze heeft het zo beschreven dat je het als een losstaand deel zou kunnen lezen.

Het schrijven vanuit verschillende perspectieven per hoofdstuk zorgt ervoor dat je meer over deze pensonen te weten wil komen. Je blijft doorlezen. En net als je denkt te weten hoe het zit, zorgt Karin voor een onverwachte/originele wending in het verhaal. Succes gegarandeerd.

Klein plezier (5)

Mensen zijn sociale wezens. We zoeken verbinding en zijn niet gemaakt voor isolatie en sociale deprivatie. Na bijna twee maanden alleen thuis werken, ging het met mijn welzijn de slechte kant uit. Ik miste live contact met mijn vrienden. Mijn collega’s. ‘Mijn’ kinderen. Echt contact. Verbinding. Je weet duidelijk pas wat je mist als het er niet meer is. Met de versoepeling van de regels komt er weer ruimte voor nabijheid -hoewel ik enorm voor personal space ben, vind ik die 1,5 meter steeds lastiger- en het creëren  van mooie momenten.

Mei: thuis uit eten en gebak op de Dag van de Arbeid om te vieren dat vriendlief een nieuwe baan heeft. Een zaterdagochtend -terwijl het hard regent- onder de warme dekens muziek luisteren. Fotoboek van onze wandelvakantie vorig jaar in Schotland ontvangen.

Jaar achterstallige administratie opgeruimd. Achterstallig huishouden gedaan. Hoofd een klein beetje leger. Mooie woorden als reactie op mijn vorige blog. Al 23 jaar gelukkig met mijn lief. Meer zon. Meer buiten. Avondwandelingen met mijn BFF weer opgepakt. Weer naar het werk en mijn collega’s spreken. Enkele live behandelingen op scholen. Energie die daardoor weer stroomt. Met een vriendin een ochtendstrandwandeling in Zeeland. Het zand onder mijn voeten voelen. De zouten zeelucht die mijn haar stug maakt. Het geschreeuw van de meeuwen. De kabbelende golfjes van het water. Strakblauwe hemel met een stralende zon. Fantastisch. Moederdag kunnen vieren met mijn ouders. Sowieso nog op visite kunnen bij hen. Een kort verjaardagsbezoek aan een vriendin. Dankberichtje van mijn peettante in The States die mijn kaartje met ‘knuffel’ had ontvangen (eind maart gestuurd; beter laat dan nooit). Aardbeien op brood. Scones -die vriendlief van nieuwe werkgever had gekregen- met clotted cream en jam

Facebookactie van uitgeverij Harper Collins Holland gewonnen. De prijs? Het nieuwste boek van Karin Slaughter lezen voordat die 9 juni uitkomt en een recensie schrijven. Inmiddels dit boek in één adem uitgelezen. Spontaan op visite worden gevraagd door vrienden.

Twee zelfgemaakte mondkapjes gehad van een leerling uit groep 7 die ik begeleid. Weer vaker in de natuur wandelen.  Het samen met mijn vader zijn archief uitpluizen weer opgepakt.